2012 yılının Türkiye için yeni bir anayasa yılı olacağı, TBMM Başkanlığı başta olmak üzere, en yetkili ve sorumlu siyasal aktörler tarafından sıklıkla ve sürekli olarak dile getiriliyor. TBMM’nin en azından başkanlık nezdinde dile getirdiği görüşler ve yasama organının ısrarlı çağrılarına karşın sivil toplum örgütlerinden ya da üniversiteler gibi kimi kurumlardan yeterince karşılık bulamadıklarına ilişkin sitemler, yeni anayasanın içinde bulunulan yılın sonuna yetiştirileceğine ilişkin ifadeler bir arada düşünüldüğünde, bir yandan bu yılın gerçekten de yeni bir anayasa yılı olacağının ciddiyetine inanmamak için hiçbir nedenin olmadığı görülürken, bir yandan da yeni bir anayasa düşüncesinin doğrudan TBMM içinde bile hiçbir heyecan ve kıpırtı yaratmadığı, bunun için kurulan komisyonun üzerinde uzlaştığı kabul edilen çalışma usülleri vb. gözetildiğinde, bu yılın yeni bir anayasayla kapanacağına olan inanç için herhangi bir makul temel kalmadığı da anlaşılıyor. O halde, ya yeni bir anayasa girişimi baştan ölü doğmuş bir girişimdir ve bir süre sonra, çoğu hayal gibi solgunlaşarak kaybolup gidecektir ya da gerçekten de yeni bir anayasa hazırlanacaktır ama toplumda, en başta TBMM’nin kendi bünyesinde olmak üzere, yeni bir anayasanın gerçekten yeni bir anayasa olacağına hiçbir biçimde inanılmamakta, böyle bir yenilik beklenmemekte, hatta belki de böylesi bir yeniliğe gereksinim duyulmadığı için istenmemekte, anayasa değişikliği bu kez farklı siyasal aktörler tarafından kotarılsa da, eski bir zihniyetin yeni sözcüklere ve biçimlere dökülmesinden ibaret sayıldığı için, hak etmesi beklenen ilgi ve heyecanı uyandırmaya hiçbir biçimde gücü yetmemektedir.
